W okablowaniu strukturalnym wykorzystujemy dwa rodzaje mediów: miedziane i światłowodowe. Z punktu widzenia ilości wykorzystywanych komponentów do budowy sieci okablowania strukturalnego znakomitą większość systemu stanowi okablowanie miedziane.
Okablowanie miedziane składa się z szeregu komponentów o określonej Kategorii, które połączone ze sobą będą tworzyć system określonej Klasy.
Podstawowe komponenty wchodzące w skład okablowania miedzianego to:
Pojęcie odnoszące się do wydajności pojedynczego elementu systemu. Mówiąc o Kategorii mówimy o wydajności kabla, modułu, wtyku natomiast nie o systemie.
Pojęcie odnoszące się do wydajności całego systemu. Zasada jest jedna – komponent o najniższej wydajności (Kategorii) definiuje maksymalną wydajność całego systemu (Klasę).
A więc dla przykładu, jeżeli system budujemy z komponentów kategorii 6A, a użyjemy w torze transmisyjnym przynajmniej jeden komponent kategorii 5 to wydajność całego systemu uzyskamy na poziomie Klasy D.
Poniżej przedstawiam tabelę Kategorii i Klas okablowania zgodnie z PN-EN 50173
| Kategoria | Klasa | Pasmo przenoszenia (MHz) |
| 3 | C | 16 |
| 5 | D | 100 |
| 6 | E | 250 |
| 6A | EA | 500 |
| 7 | F | 600 |
| 7A | FA | 1000 |
| 8.1 | I | 2000 |
| 8.2 | II | 2000 |
Jak powyżej wspomniałem wydajność systemu jest bezpośrednio związana z tym, jakie uda nam się uruchomić aplikacje. Normalizacja wskazuje nam dokładnie, które aplikacje będą funkcjonowały na danych Klasach okablowania strukturalnego. Jeżeli jednak ktoś z Was posiada już okablowanie np. Klasy D lub E i zastanawia się nad tym czy uda się uruchomić szybkie aplikacje powyżej 1Gbps to mamy dla Was dobrą wiadomość – istnieje szansa, że TAK, – ale o tym pewnie już w innym artykule.
